ارزانی...

دیگر خبری از تورم نیست!
دخترک هفت ساله، گل هایش را می فروشد
آن مرد چهل ساله، کلیه اش را
و زیباتر از همه
آن زن سی ساله، اندامش را
اینجا، همه چیز آرام است
راحت بخوابید...

اعتماد کن...

بهــم اعتمـ ـآב ڪــ ــن و این ڪــــ ـآر رو انـ ـجآم بــבهـ:

یــہ لـ ـیواטּ از تــو ڪــآبینت بـ ـرבآر

خـ ـب برבآشتـے؟؟؟

پرتــش ڪــن زمـ ـین

پـ ـرت ڪــرבے؟؟؟

شـ ـڪسـت؟

مــن ڪــہ میــ ـگم شــڪـست

حـ ـآلآ ازش عـ ـذرخـوآهــی ڪـن!

آره معـ ـذرت خــــ ـ ــوآهے ڪـن ...

بگـ ــو لیـ ـوان منــظورے نــבآشتـم

خـــب حآلـآ لیـوآنـت בرسـت شـ ـב؟؟؟

مــن ڪـــہ میـگم: "نــــہ" ، نشــב ...

گـــرفتـے مطـلـبـــو؟؟؟

صدای پای اب

اهل کاشانم

روزگارم بد نیست

تکه نانی دارم

خرده هوشی

سر سوزن ذوقی

مادری دارم، بهتر از برگ درخت

دوستانی، بهتر از آب روان

و خدایی که در این نزدیکی است

لای این شب بوها، پای آن کاج بلند

روی آگاهی آب، روی قانون گیاه

من مسلمانم:

قبله ام یک گل سرخ

جانمازم چشمه، مهرم نور

دشت سجاده من

من وضو با تپش پنجره ها می گیرم

در نمازم جریان دارد ماه ، جریان دارد طیف

سنگ از پشت نمازم پیداست

همه ذرات نمازم متبلور شده است.

من نمازم را وقتی می خوانم:

که اذانش را باد، گفته باد سر گلدسته سرو

من نمازم را پی "تکبیره الاحرام" علف می خوانم

پی "قد قامت" موج.

کعبه ام بر لب آب

کعبه ام زیر اقاقی هاست

کعبه ام مثل نسیم ، می رود باغ به باغ ، می رود شهر به شهر

"حجر الاسود" من روشنی باغچه است

اهل کاشانم

پیشه ام نقاشی است

گاه گاهی قفسی می سازم با رنگ، می فروشم به شما

تا به آواز شقایق که در آن زندانی است

دل تنهایی تان تازه شود

چه خیالی ، چه خیالی، می دانم

پرده ام بی جان است

خوب می دانم، حوض نقاشی من بی ماهی است...

سهراب سپهری

زیر باران

من نمی دانم

که چرا می گویند اسب حیوان نجیبی است

کبوتر زیباست

و چرا در قفس هیچ کسی کرکس نیست

گل شبدر چه کم از لاله ی قرمز دارد

چشمها را باید شست جور دیگر باید دید

واژه ها را باید شست

واژه باید خود باد

واژه باید خود باران باشد

چتر ها را باید بست

زیر باران باید رفت

فکر را خاطره را زیر باران باید برد

با همه مردم شهر زیر باران باید رفت

دوست را زیر باران باید دید

عشق را زیر باران باید جست....

سهراب سپهری

گاهی وقتها...

گاهی وقتها...

دلت برای ذره ی حمایت لک میزند!

دلت میخواهد؛ کسی باشدکه درمیان انبوه آدمیان

سرش رانزدیک کند!

نزدیکو نزدیکتر؛به دریچه ی احساست!

گرمی نفسهایش را؛ درپیچ و خم گوشت حس کنی!

بشنوی خوش آهنگ ترین ملودی جهان را!

وقتی میگوید:

عزیزم من باتوام!

بعد تو...

بعد از رفتنت...
بعد از رفتنت نگران بغض های بی هوای هرشبم نباش....
تو که نیستی اینجا همه هوایم را دارند جز آدم ها...
تو که نیستی هرشب بغض ، یادم میکند...
تو که نیستی هرشب برای بی صدا گریستن بالشتم مرا یاری میکند. . .
این روزها که نیستی. . .وقتی بی هوا میگریم. . .همه میگویند. . .هیچ چیز نیست. . .جنبه ندارد. . .
این روز ها که نیستی یاد نبودنت بر دلم بد تازیانه میزند. . .
این روزها وقتی خبری از تو به گوش میرسد از خود بیخود میشوم. . .
این روزها که نبودن هایت هست دلم پاره پاره است. . .
این روزها وقتی از تو و یادت دفاع میکنم میگویند. . .به توچه؟
این روزها همه مرا فراموش کرده اند. . .دوستانم. . .تو. . .خودم. . .مادرم. . .پدرم. . . خواهرم. . .
این روزها هیچکس فکر من نیست. . .
دل زده شدم از نبودنت. . .
اما لطفا این بار که آمدی. . .پر هیاهو بیا و اینبار بعد از رفتنت. . .بی صدا برو. . .