بی نام...

بی نامم...

در قبرم هستم...

خوابیده ام به پهلوی راست ...

گوش چسبانده ام به خاک ...

منتظر شنیدن گامهایتان ...

فاتحه بهانه است رفقا ...

راستی اینجا هم دوستتان دارم ...

خیلی دلم میخواد که...

بـﻌـﻀــﯽ ﻭﻗــﺘـﺎ ﻋــﺠﻴـب ﺩﻟــم می ﺨـﻮﺍﺩ ﻳـﮑـﯽ ﺑـﻬـم ﮔﻴـﺮ ﺑـﺪﻩ!

ﺍﺯم ﺑــﭙــﺮﺳــﻪ ﮐــﺠـﺎﻳــﯽ؟؟؟ﮐــﺠــﺎ ﻣﻴــﺮﯼ؟؟؟ﮐــﯽ ﻣﻴـــﺎﯼ؟؟؟

ﺯﻭﺩ ﺑـــﺮﻭ ﺧــﻮﻧــﻪ!ﺭﺳــﻴـﺪﯼ ﺯﻧـگ ﺑـــﺰﻥ!!

ﻫـــﻮﺍ ﺳـــﺮﺩﻩ ﻟــﺒـﺎﺱ ﮔـــﺮﻡ ﺑـﭙـــﻮﺵ...

ﺗـــﺎ ﺩﻳـــﺮ ﻭﻗت ﺑـــﻴـﺪﺍﺭ ﻧــﻤـــﻮﻥ...

ﺣــﺘـﯽ ﺑــﺎﻫـﺎم ﻗــﻬــﺮ ﮐـﻨـﻪ، ﺑـﺎﻫــﺎﺵ ﻗـﻬــﺮ ﮐﻨم...

ﻧـــﺎﺯم ﺭﻭﺑــﮑـﺸـــﻪ!

ﻧـﺼـﻔـﻪ ﺷــﺒـﯽ ﺑـﻬم ﺍﺱ ﺍﻡ ﺍﺱ ﺑـــﺪﻩ ...

ﺑــﺪﻭﻧــم ﺗـﻮ ﺑـی ﺧــﻮﺍﺑﻴــﺎﺷـــﻢ ﺑـﻪ ﻳـﺎﺩمـﻪ...

ﻳـــﮑــﯽ ﺑـــﺎﺷــﻪ ﻧـــﮕـﺮﺍﻧـم ﺑـــﺎﺷـــﻪ...!

ﻳـــﮑــﯽ ﺑـــﺎﺷــﻪ ﺑـﻬـم ﺑــﮕـــﻪ ﻣــﻮﺍﻇـب ﺧـــﻮﺩﺕ ﺑــﺎﺵ..!

ﻫـــﯽ می ﺨــﻮﺍم ﺑــﻪ ﺭﻭﯼ ﺧـــﻮﺩم ﻧـــﻴــﺎﺭم...

ﻫــﯽ ﺑـﮕـــم ﻫــﻤﻴــﻨـﺠـــﻮﺭﯼ ﺧــﻴـﻠــﻴـــﻢ ﺧـــﻮﺑــﻪ!

ﻭﻟــﯽ ﻳـــﻪ ﻭﻗــﺘـﺎﻳـﯽ ﺩﻳـــﮕــﻪﻧــﻤﻴـــﺸـﻪ، ﺩﻳــﮕـه ﻧــمی تونم!

ﺑـﻌـﻀﯽ ﻭﻗـﺘﺎ ﺣـﺲ می کنم می خــﻮﺍم ﻳﻪ ﺣـــﺮﻓـﺎﻳـﯽ ﺭﻭﺑـﺸـﻨـﻮم...

ﻳــــﻪ ﺣـــﺴـﺎﻳــﯽ ﺭﻭ ﺗـــﺠـﺮﺑــﻪ ﮐــﻨـــم!

بـــﻌـﻀـــﯽ ﻭﻗــﺘــﺎ ﺩﻟـم می ﺨـــﻮﺍد ﻭﺍﺳـﻪ ﻳـﮑـی مهــم باشـم...

  "...همیـــــــــن  ..."

فکر کن...

میخندم..ساده میگریم...ساده میگذرم..بلند میخندم... با هر سازی میرقصم...

نه اینکه خوشحالم!نه اینکه شادم و از هفت دولت آزاد...

مدت طولانی شکستم و زمین خوردم... سختی دیدم و گریه کردم...

برای زنده ماندن خودم را به کوچه ی علی چپ زدم...!

روحم بزرگ نیست! دردم عمیق است...میخندم تا جای زخم هایم را نبینی...

عادت ندارم با هرکسی دردو دل کنم میخندم تا نبینی زخم هاییم را فکر کنی و بگوویی...

قلب ندارد و زیادی سرخوش است...

نامردان...

پیامی دیگر آوردم...

به مردان اینجا نگاه مکن...

اسمشان "مرد" است...

من اگر زمین خوردم به نامردی همین مردان بود...

زمین مَرد بود که مرا بلند کرد...

خودت را زمین بزن... اما دست مردان اینجا را مگیر...

تو روحِ ...

چرا همش سلامتی...؟!

این دفعه تو روح همه اونایی که خیانت میکنن...!

تو روح همه اونایی که آدم رو وابسته میکنن و بعدش خیلی رات ولش میکنن...!

تو ورح همه بی معرفتا...!

خودمم...

مغرورنیستم....فقط نیازی به حرف زدن باهرکسی نمیبینم....از من نرنج.. من نه مغرور هستم و نه بی احساس....فط دلم خسته از اعتمادی بی جا....

مرا که میشناسی؟؟خودمم...خشنم...بی رحم نیستم...،رکم... دروغگو نیستم، ساکتم... لال نیستم...
اگر برایت سنگینم با یه خدا حافظی خوشحالم کن...
این روزها ازشیشه شده ام...ولی ناجور میبرم....تلخ است باور نبودن آدم هایی که ادعای ماندن داشتند و سخت است امروز باور آنهایی که ادعای ماندن دارند..